Türkiye’de kentlerde yaşayan nüfusun toplam nüfus içindeki payı 1950’li yılların başına kadar önemli bir değişim göstermemiş, 1950’li yıllardan itibaren kentlere doğru yoğun bir iç göç hareketi başlamış, 1980'li yıllardan itibaren kentlerde yaşayan nüfusun payı hızla artarak 2000'li yılların başında %65'e, 2012 yılında %77,3'e, 14 ilde büyükşehir belediyesi kurulması ve büyükşehir statüsündeki 30 ilde belde ve köylerin mahalle yapılarak ilçe belediyelerine katılması şeklindeki idari yapı değişiklikleri sonucunda 2018 yılında ise %92,3'e ulaşmıştır.

Artan şehir nüfusu pek çok sorunu da beraberinde getirirken, yerel yönetimler için hizmet sunumunu da zorlaştırmıştır. Artan nüfus ve göçün ortaya çıkardığı konut, altyapı, ulaşım, eğitim, sağlık, güvenlik, çevre ve enerji gibi alanlarda ortaya çıkan sorunlar ve tükenen enerji kaynaklarını optimum kullanma ihtiyacı, kent yönetimlerini teknolojinin sunduğu imkanları daha fazla kullanmaya sevk etmiştir.

Diğer yandan, teknolojideki son gelişmeler gündelik yaşamdan kamusal alana kadar tüm sistemleri ve uygulamaları ‘akıllı’ hale getirmiş, halka en yakın yönetim birimi olan belediyelerin akıllı sistemleri kullanmaları gereklilikten öte zorunluluk haline gelmiştir.

Yeni Nesil Belediyecilik anlayışı ile teknolojiyi kullanarak vatandaşlara kesintisiz ve kaliteli hizmet sunmayı hedefleyen “akıllı belediyeler”; ulaşım, çevre, altyapı, enerji, gibi birçok alanda akıllı çözümler uygulamaya koymuştur.